22. اصل مشارکت و تعاون در فعالیت های سیاسی

22. اصل مشاركت و تعاون در فعاليتهاي سياسي

مشاركت همگاني، ويژگي جدانشدني از زندگي اجتماعي است. قرآن با افزودن دو عنصر بِرّ و تقوا آن را تكميل و بازسازي كرده است. برّ هر نوع كاري است كه به گونهاي براي فرد يا جامعه مفيد باشد و تقوا حالتي است كه انسان را به خدا نزديكتر و رابطهي او را با ديگران خالصانه ميكند.

فعاليتهاي سياسي يكي از بارزترين قلمروهاي اين اصل تكميل شدهاند و بر اساس آن بايد فرد مسلمان در هر نوع فعاليت سياسي كه در قالب برّ و تقوا ميگنجد، همكاري داشته باشد.(57)

 

23. سازشناپذيري در برابر دشمن

يكي از آفتهاي خطرناك مبارزهي سياسي و پيكار نظامي، كشاندهشدن به سازش، و فداكردن اصول براي رسيدن به مسايل حاشيهاي است. چنين خطري، به طور معمول با توطئههاي حساب شدهي دشمن، بر سر راه مبارزات اصولي به وجود ميآيد; هر چند ممكن است سازش دلايل مختلفي داشته باشد، ولي به دليل اين كه اصول فداي مسائل فرعي ميشوند و راه دشمن باز ميگردد، محكوم است; حتي اگر عامل سازش سستي و احساس زبوني باشد.(58)

 

24. احتياط در برخورد با دشمن

گرچه پيبردن به خصوصيات رواني، شگردها، انگيزهها و حالتهاي پنهان دشمن دشوار است و امكان دارد هر موردي ويژگيهاي خاص و تعميمناپذير داشته باشد، قرآن يك سلسله از روحيات و انگيزههاي بيگانگان را در رابطه با مسلمانان بيان كرده است كه ضمن شناخت آن، بايد در برخورد با دشمن احتياط و دورانديشي را از نظر دور نداشت.(59)